Ród Piłsudskich wywodził się ze Żmudzi, gdzie, oprócz majątku rodowego Piłsudy, mieli też inne ogromne dobra. Pieczętowali się herbem Kościesza odmienna. Zułów był majątkiem matki Bronisława Piłsudskiego, Marii z Billewiczów, odziedziczyła go po dziadku, Joachimie Michałowskim. Billewicze, jak i Piłsudscy, pochodzili ze Żmudzi, pieczętowali się herbem Mogiła. Michałowscy pochodzili spod Czerska na Mazowszu. Byli jednak z rodu Bonieckich herbu Bończa (według Herbarza Uruskiego). Od książąt mazowieckich otrzymali w 1389 r. Michałów w ziemi czerskiej, od którego wzięli nazwisko. W XVI w. używali już herbu Jasieńczyk i przydomku Warsz (np. Jakób Warsz z Michałowa w 1500 r.). Przydomkiem tym posługiwali się jeszcze w wieku XVII. Herbu jednak nie trzymali się jednego, pieczętując się, oprócz głównego swego Jasieńczyka i herbem Trzaska, i Porajem, i herbem Poraj - Jasieńczyk, a także herbem Łada. Wielu Michałowskich służyło wojskowo. Rozeszli się Michałowscy szeroko po całej Polsce i rozrodzeni byli (i są) - na Podlasiu i na Podolu, w Małopolsce i na Litwie. Michałowscy litewscy używali herbu własnego, zwanego Jasieńczyk odmienny (według Herbarza Bohdanowicza-Dworzeckiego).

Z litewskich Michałowskich słynny był Józef, syn Franciszka i Teresy, urodzony w 1770 r., podporucznik wojsk litewskich (1790), porucznik (1792), pułkownik i dowódca 4 pułku pieszych wojsk Księstwa Warszawskiego, (w 1815 r. został on baronem francuskim).

Do Michałowskich należały na Litwie majątki Suginty i Zułów. Z początkiem XIX w. ich właścicielem był Joachim Michałowski, przyszły pradziad Bronisława Piłsudskiego...

Maria i Józef Wincenty Piłsudscy, rodzice Bronisława, ślub brali w Teneniach na Żmudzi w 1863 r. W Zułowie zamieszkali w 1864 r. W 1875 roku dwór w Zułowie spłonął, liczna rodzina Piłsudskich była zmuszona przenieść się do Wilna. Do Zułowa młodzi Piłsudscy przyjeżdżali na święta i wakacje (mieszkali wtenczas w oficynie). Maria i Józef Wincenty Piłsudscy mieli dwanaścioro dzieci.

W dniu 135. rocznicy urodzin Bronisława Piłsudskiego - 21 października 2001, o godz. 9, w kościele Sorokpolskim w Powiewiórce rozpoczęła się Msza św. w intencji „Bronisia”. Przybyli na nią również mieszkańcy z pobliskich okolic, miasteczek, wsi (z Podbrodzia, Zułowa i in.) oraz z Wilna. Portret Bronisława Piłsudskiego, udekorowany jesiennymi złocistymi kwiatami (uwielbiał jesień) ustawiono w bocznym ołtarzu Świętej Trójcy, przy starej chrzcielnicy, obok Księgi Osób Honorowych. Do Księgi tej wpisał się w 2000 r. wnuk Bronisława Piłsudskiego z ajunskiego małżeństwa Kazuyasu Kimura i wnuk cioteczny Tadeusz Kadenacy - z siostry „Bronisia” Zofii Kadenacowej. (Kazuyasu Kimura i Tadeusz Kadenacy z córką Aldoną przebywali w roku ubiegłym na Litwie w charakterze bohaterów filmu o Bronisławie Piłsudskim i jego związkach rodzinnych, pokoleniowych; film pt. „Więzy krwi, które przetrwały sto lat” w reżyserii Tomoko Fujiwara nakręciła japońska TV, jego premierowa emisja w telewizji NHK-BS-1 odbyła się w Japonii 17 grudnia 2000 r.).

W czasie trwania Mszy św. w intencji Syna Święciańskiej Ziemi wspaniale zlały się dźwięki muzyczne organów, skrzypiec ze śpiewem chóru kobiecego. Pełny koncert (solo) dał jeden z najznakomitszych skrzypków litewskich, kierownik artystyczny młodzieżowego zespołu smyczkowego im. M.K. ćiurlionisa wileńskiej Szkoły Sztuk Pięknych, pedagog akademicki tejże szkoły Andrzej Krewniewicz (koncert na cześć „Bronisia” maestro dał gratisowo). W sukurs mu szli młodzi wykonawcy - trio - absolwenci Szkoły Sztuk Pięknych w Podbrodziu, skrzypkowie Danielius Genys i Ramúnas Vakétis razem ze swoją nauczycielką (klasa skrzypiec) Margaritą Matiuszonok (również wystąpili gratisowo).

Po zakończeniu Mszy św. w kościele odbyła się druga część koncertu, na który złożyły się utwory stosowne do „potrzeby chwili”, czyli do treści listów pisanych przez „Bronisia” do ojca i rodzeństwa. Fragmenty listów, pisanych po polsku, przeczytano przed zgromadzoną tłumnie ludnością miejscową oraz gośćmi z Wilna. (Kopie tych listów udostępnił na użytek imprezy, przebywający w końcu września i w początkach października br. w Wilnie japoński badacz życia i dorobku naukowego Bronisława Piłsudskiego, prof. Koichi Inoue).

„Droga Zuleczko - pisał z zesłania Bronisław Piłsudski do siostry, Zofii Kadenacowej - zeznaję, że byłem zbyt rozpieszczony, przyzwyczaiłem się do przywiązania wzajemnego, do serdecznego pożycia, lecz nie do walki, do umienia postawić na swojem. Jestem marzycielem, lecz nie człowiekiem czynu. Zacznę co i prędko stygnę. Wszystko wychodzi nie tak, jak mi marzyło się z początku. To ochładza mój zapał. Do równowagi mogą mię przyprowadzić muzyka, przyroda i dzieci. Uspokajające tony tak i rozmiękczają duszę, rozwiewają ciężkie myśli (...) Wiesz co, ja mam projekt nauczyć się grać na skrzypcach (...) Tak chciałoby się grać dobrze, umieć wylać całe swe uczucia w muzykę (...) ...”

Ciąg dalszy widowiska muzycznego odbył się w Zułowie. Młodzi skrzypkowie z Podbrodzia dali koncert pod starymi drzewami, na resztkach dawnego plateau. Na jednym z drzew zawieszono portret „Bronisia” przystrojony kwiatami.

Końcowym akcentem imprezy było złożenie wiązanki z białych lilii i czerwonych róż na rzece Mera. Uczestnicy przedsięwzięcia wyrazili nadzieję, że w niedalekiej przyszłości wystawi się tu pomnik Bronisławowi Piłsudskiemu, autorowi „Krzyży litewskich” (pomnik „paniczowi z Zułowa” wystawiono w Rosji, w Jużno-Sachalińsku w 1991 r. - w 125. rocznicę Jego urodzin).

Imprezę poświęconą wybitnemu etnografowi, etnologowi Bronisławowi Piłsudskiemu zorganizowano w Litwie pierwszy raz. Pierwsza na Litwie wzmianka o Nim w postaci wydawniczej pojawiła się w 1995 r. w książeczce pt. „Piorun, jezioro czerwone” (ukazała się nakładem Wydawnictwa Polskiego w Wilnie - „Magazyn Wileński”). W ramach obchodów 135. rocznicy urodzin Bronisława Piłsudskiego, egzemplarze „Pioruna...” trafiły pod strzechy parafian Sorokpolskiego kościoła w Powiewiórce (egzemplarze ofiarowało za gratis Wydawnictwo Polskie w Wilnie).