A historia „Ruszczycówki” – imię tego patrona szkoła nosi od lutego tego roku – jest imponująca. Pierwsza o niej wzmianka (w litewskiej encyklopedii) datuje się 1782 rokiem. Wówczas to w Rudominie powstała przykościelna szkółka parafialna, w której uczyło się dziesięcioro dzieci zamożnych rodziców. Wiadomo też, że już po roku do szkółki tej uczęszczało 21 uczniów. O dalszych jej losach brak pisemnych informacji aż do1919 roku, wiadomo, że wówczas działała w Rudominie 4-klasowa szkoła początkowa, w której językiem wykładowym był polski. W roku 1939 została zbudowana nowa - ufundowana w cześć pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego - szkoła. Powstała jako początkowa, stopniowo przerosła w siedmioletnią, a już po wojnie, od 1953 roku - w średnią.

Pierwsza promocja maturzystów opuściła szkołę w roku 1956. Na szczęście jeszcze żyją i do dziś pracują w szkole nauczyciele, którzy pamiętają tamte czasy. Oto jak podczas uroczystości wspominała je pani Walentyna Supronowicz:

- Myślą sięgam do lat sześćdziesiątych, do stulecia, które już odeszło. Drewniana szkółka, gdzie było ciasno, gdzie piece nie tyle grzały ile dymiły, gdzie było zimno. Siedzieliśmy w płaszczach, brakowało nam podręczników. Sami tłumaczyliśmy je z rosyjskiego na język polski. Był jednak w nas jakiś optymizm. Była wiara i codzienna praca. Miałam zaszczyt być wychowawczynią pierwszej promocji, która otrzymała wykształcenie w języku polskim. Było ich jedenastu i wszyscy ukończyli wyższe uczelnie. Z tej promocji wywodzi się, między innymi, wicedyrektorka naszej szkoły, pani Helena Szaranda.

Czasy ciasnej drewnianej szkółki dawno odeszły w niepamięć. W 1968 roku zbudowano nowy budynek szkolny na 640 miejsc z 20 klasami, stołówką, pracownią fizyki i chemii, salą sportową. Jednak niebawem i w tej szkole zrobiło się ciasno, zajęcia odbywały się na dwie zmiany, więc w 1989 roku rozpoczęto budowę nowego budynku. Oddano go do użytku w 1996 roku, a już rok później żegnano tu 40 promocję maturzystów. Obecnie pod czujnym okiem prawie 100-osobowego grona pedagogicznego (30 nauczycieli tej szkoły to jej absolwenci) naukę w „Ruszczycówce” pobiera około 900 uczniów.

Popisy artystyczne szkolnej dziatwy raz po raz przeplatały składane przez gości gratulacje, ciepłe słowa, wspomnienia nauczycieli i absolwentów szkoły, dyplomy honorowe wręczane przez kierownictwo rejonu najlepszym pedagogom. Niezwykłego jubileuszu całej szkole, jej gronu pedagogicznemu, uczniom, absolwentom i przyjaciołom gratulował konsul generalny RP w Wilnie Stanisław Cygnarowski. W swoim przemówieniu konsul podkreślił, że problematyka szkolnictwa polskiego na Litwie jest sprawą najważniejszą, zarówno dla mniejszości polskiej jak i dla przyszłości całego kraju. Zapewnił, że na wszelkie sposoby będzie wspierał polskie szkolnictwo na Litwie. Wręczył też zespołowi szkoły, „z wyrazami uznania i podziękowania za trud i poświęcenie w wychowaniu młodego pokolenia” dyplom pamiątkowy z okazji tego pięknego jubileuszu.

O tym, że szkołę w minimalnym stopniu tworzy budynek, zaś w maksymalnym ludzie, którzy go wypełniają swoją mądrością, ciepłem i dobrocią, przypomniała zgromadzonym absolwentka jubilatki Lolita Palkowska.

- Kochani, jesteśmy dumni, że właśnie wy nas uczyliście wszystkiego. Szacunku do ludzi, cierpliwości, tolerancji, bezgranicznej miłości i wielu wyrzeczeń. Życzymy, by jesień Waszego życia była pogodna, ciepła i spełniona.

Nie zapomniano też tego dnia o ludziach, którzy nie prowadzą lekcji, a jednak tworzą w szkole niepowtarzalną atmosferę. Uczniowie z sentymentem wspominali woźne „ciocię Żenię i panią Ewę”, które (jeszcze w starej szkole) nie tylko paliły w piecach, lecz też suszyły pędrakom zmoczone na ślizgawce rękawiczki.