Podsumowano Rok Mickiewiczowski

Mickiewicz – to nie tylko największy twórca literatury polskiej, ale także jeden z największych twórców literatury światowej. To poeta, który nie tylko potęgą myśli i słowa poetyckiego urzekał sobie współczesnych i urzeka po dziś, ale to geniusz poezji, przed którego wielkością zawsze należy składać hołd” – mówiła Jolanta Butkiewicz – aktorka Polskiego Studia Teatralnego w Wilnie, witając gości przybyłych na uroczystość.

26 listopada 2005 r. obchodziliśmy 150. rocznicę śmierci Adama Mickiewicza, zaś cały rok 2005 ogłoszono Rokiem Mickiewiczowskim. W Wilnie – mieście szczególnie związanym z Wieszczem – odbyło się z tej okazji wiele imprez poświęconych temu największemu polskiemu poecie. 24 lutego Związek Polaków na Litwie podsumował w DKP dorobek polskich zespołów artystycznych, poświęcony Mickiewiczowi.

„Nie zastanawialiśmy się długo nad tematem tego wieczoru. Od razu wiedzieliśmy, że należy powtórzyć wszystko to, co dotychczas o Mickiewiczu stworzyliśmy, podsumowując tym samym obchody Roku Mickiewiczowskiego. Nikt, zapytany o chęć uczestnictwa w imprezie, nie odmówił. Bardzo się cieszę, że jeszcze raz spotkaliśmy się z Wieszczem” – powiedziała reżyserka imprezy – Lilia Kiejzik.

Na uroczystość zaproszono przede wszystkim uczniów szkół polskich – im. Szymona Konarskiego, im. Józefa Ignacego Kraszewskiego, im. Władysława Syrokomli, Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, Gimnazjum im. Jana Pawła II, studentów Wyższej Szkoły Rolniczej w Wojdatach oraz studentów polonistyki Uniwersytetu Pedagogicznego w Wilnie.

Wśród gości honorowych znaleźli się m.in. konsul generalny RP w Wilnie – Stanisław Cygnarowski, konsul generalny RP we Lwowie – Zygmunt Grochowski, prezes Macierzy Szkolnej – Józef Kwiatkowski, prezes Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej – Emil Legowicz, inicjator spotkania – prezes ZPL Michał Mackiewicz oraz poloniści, wykładowcy, poeci i wiele innych znakomitych osób.

„Zebraliśmy się na tym spektaklu po to, aby jeszcze raz przypomnieć sobie Mickiewicza, poetę, którego twórczość kochają wszystkie pokolenia Polaków. Świadczy o tym chociażby fakt, że na wieczorze mogliśmy usłyszeć Chór Weteranów Wilii, jak i najmłodszych uczniów deklamujących fragmenty utworów Wieszcza” – mówił Michał Mackiewicz. Pokazali to również bardzo utalentowani męscy przedstawiciele rodziny Rudziańców – uroczystość rozpoczął Tomek Rudzianiec – najmłodszy członek Polskiego Studia Teatralnego deklamując fragment „Pana Tadeusza”, zaś zakończył ją Konrad Rudzianiec – tata Tomka, występujący w roli Konrada w spektaklu „Samotność – cóż po ludziach” na podstawie „Dziadów’’ (cz. III). To spotkanie miało również szersze znaczenie – jego celem była integracja polskiego środowiska. „Chcemy, żeby takie imprezy odbywały się częściej. Chcielibyśmy, żebyście się poznawali, żebyście mogli we wspólnym gronie prezentować swoją twórczość” – podczas uroczystości zwracał się do zebranych Michał Mackiewicz i zachęcał młodzież, aby zgłaszała swoje pomysły do Związku, „który jest zawsze chętny i otwarty na nowe inicjatywy i pomoc w realizacji prezentacji twórczości młodych”.

W trakcie wieczoru widzowie, siedząc przy suto zastawionych stołach, mogli usłyszeć liczne interpretacje utworów Wieszcza, posłuchać nie tylko ludowych melodii w wykonaniu polskich chórów, ale także śpiewanych wierszy Mickiewicza, m.in. „Użyjmy dziś żywota”, „Do M…”, w wykonaniu studentek polonistyki Uniwersytetu Pedagogicznego – Eriki Uknevičiute, Agaty Dzikiewicz, Iwony Kondratowicz, Grażyny Lachowicz i Aliny Ozarowskiej oraz przezabawnej „Ballady o Mickiewiczu” w wykonaniu studentów Wyższej Szkoły Rolniczej w Wojdatach pod wodzą słynnej wileńskiej gawędziarki – Anny Adamowicz.

Na wyróżnienie z pewnością zasługuje recytacja fragmentów „Pana Tadeusza” w wykonaniu laureatki konkursu Kresy 2005 – Inesy Starkowskiej z Gimnazjum im. Jana Pawła II oraz recytacja własnego wiersza pt. „Inwokacja”, inspirowanego twórczością Wieszcza, przez jego autorkę – 17–letnią Iwonę Szurpicką, uczennicę Gimnazjum im. A. Mickiewicza. W bardzo pomysłowej scenografii zaprezentowali swe spektakle uczniowie Szkoły Średniej im. Szymona Konarskiego, którzy wystąpili z fragmentem II cz. Dziadów (reż. Anna Gulbinowicz) oraz uczniowie Szkoły Średniej im. Władysława Syrokomli, którzy zaprezentowali urywki „Pana Tadeusza”.

Większość interpretacji Wieszcza utrzymanych było w tradycyjnym charakterze, jedynie uczniowie Szkoły Średniej im. Józefa Ignacego Kraszewskiego zaprezentowali Mickiewicza uwspółcześnionego – w ostrych hip-hopowych rytmach. Jak sugerowała entuzjastyczna reakcja publiczności, takich eksperymentów przydałoby się więcej, bo to dodaje utworom poety niewymuszonej ponadczasowości, udowadnia, że jest on wciąż żywy.

Dydaktycznego charakteru wieczorowi z pewnością nadał wykład dra Józefa Szostakowskiego, który zwrócił uwagę zebranym na to, w jak uprzywilejowanej sytuacji znajdują się mieszkańcy Wileńszczyzny, dla których twórczość Mickiewicza jest o wiele bardziej czytelna. „Mieszkając w Wilnie, możemy Mickiewicza zrozumieć głębiej, inaczej. Żeby poznać poetę, trzeba, jak powiedział Mickiewicz, „być nie ze mną, a we mnie”. Żeby prawidłowo zinterpretować „Pana Tadeusza”, trzeba przyjechać do Wilna” – mówił wykładowca Uniwersytetu Pedagogicznego. W swojej krótkiej prelekcji Józef Szostakowski zabrał słuchaczy w podróż po Wilnie Mickiewicza. Przypomniał legendę o cudownym ocaleniu Wieszcza dzięki modlitwom jego matki do „Tej co w Ostrej świeci Bramie” oraz okres przebywania Wieszcza w celi Klasztoru Bazylianów, później nazwanej „Celą Konrada”.

Wieczór zakończył świetny spektakl „Samotność – cóż po ludziach”, w wykonaniu Polskiego Studia Teatralnego, w reżyserii jego kierowniczki – Lili Kiejzik. Po przedstawieniu odbyła się wyczekiwana przez młodzież dyskoteka, która trwała aż do północy. Organizatorzy zapowiadają, że „Wieczór z Mickiewiczem” wejdzie na stałe do kalendarza imprez polskiej społeczności na Litwie, bo przecież jak o poezji Wieszcza mówił Tadeusz Różewicz – to „chleb żywiący i zachwycający”, zdolny do przeistoczenia się w „krew narodu”.