Mimo sędziwego wieku bujwidzka szkoła stale tchnie młodością, co zawdzięcza oczywiście krociom wychowanków. Wciąż zmieniające się pokolenia uczniów sprawiają, że placówka zawsze jest wypełniona radosnym gwarem dzieci i młodzieży. Chlubny jubileusz 100-lecia, jaki obchodziła ona 19 października, był okazją do dumy dla całej społeczności Bujwidz. „Kuźnia wiedzy” w tym uroczym zakątku zakola Wilii jest jedną z najstarszych szkół polskich na Wileńszczyźnie.

Pierwsza udokumentowana wzmianka o szkole w Bujwidzach pochodzi z 1907 roku. Od roku 1921 aż po dzień dzisiejszy nauczanie odbywa się tu w języku polskim. Z budynku, gdzie mieściła się ówczesna szkoła, uczniowie korzystali do II wojny światowej. Następnie, do roku 1960, lekcje odbywały się w murowańcu, pierwotnie przeznaczonym na szpital. Doklejane dobudówki, a także internat dla uczniów z bujwidzkich okolic, nie potrafiły jednak pomieścić wszystkich chętnych pobierania wiedzy. Dopiero w 1985 roku został wybudowany nowy okazały 3-piętrowy gmach, który uczniowie i nauczyciele mają do dyspozycji aż po dzień dzisiejszy.

W pamięci szkoły szczególnie zapisał się rok 1971, kiedy to placówkę opuściła pierwsza promocja ze świadectwem dojrzałości; już od 36 lat szkoła w Bujwidzach funkcjonuje więc jako średnia. W ciągu wieku w dorosłe życie wywędrowało stąd ponad 2 tysiące uczniów. Wielu z nich rozsławiło dobre imię szkoły na konkursach i olimpiadach; w roku 2001 znalazła się ona wśród laureatek konkursu „Najlepsza szkoła – najlepszy nauczyciel”, natomiast w roku bieżącym w tymże konkursie otrzymała wyróżnienie. Obecnie naukę pobiera tu 147 uczniów, których kształci 26 nauczycieli.

Bujwidzcy uczniowie, zdobywając laury w konkursach recytatorskich, sportowych, literackich, matematycznych, plastycznych kontynuują poniekąd tradycję poprzedników, którzy rozsławili swoją szkołę po całej Wileńszczyźnie. Bodajże żadna inna nie posiada tylu sławnych i znanych absolwentów, co bujwidzka. W jej murach pierwsze kroki w świecie wiedzy stawiali m. in. Stanisław Pieszko, zastępca prezesa ZPL, posłowie na Sejm RL – Wacław Stankiewicz, Zygmunt Mackiewicz i Medard Czobot; wykładowczynie Uniwersytetu Pedagogicznego – dr Barbara Dwilewicz, dr Irena Masojć oraz Uniwersytetu im. Witolda Wielkiego w Kownie – dr Irena Mikłaszewicz; wykładowczyni Wileńskiej Szkoły Technologii, Biznesu i Rolnictwa w Białej Wace, polonistka Anna Adamowicz, Roman Mikielewicz, prezydent baloniarzy Litwy. Wielu byłych uczniów poszło w ślady wychowawców, obierając zawód pedagoga, przez co są teraz nauczycielami w różnych szkołach Wileńszczyzny.

Uroczyste obchody jubileuszu zgromadziły wielu absolwentów, byłych pedagogów oraz zacnych gości i dobroczyńców szkoły. W miejscowym kościele proboszcz ks. Ryszard Pieciun odprawił Mszę św. Uczniowie czynnie włączyli się w przygotowanie nabożeństwa, czytając Słowo Boże, modlitwę wiernych, składając dary. Liturgię Najświętszej Ofiary upiększył śpiewem chór z Warszawy, którego członek Wacław Mackiewicz jest właśnie absolwentem szkoły w Bujwidzach. Po Mszy św. wszyscy udali się na cmentarz, by zapalić znicze na grobach byłych dyrektorów szkoły. Tym samym uczczono pamięć nauczycieli i uczniów, zabranych przez Stwórcę do wieczności.

Miłą niespodzianką absolwentom, którzy przybyli na uroczystość, sprawiły przygotowane dekoracje ze zdjęciami różnych promocji. Szkolny korytarz, będący podczas niejednej przerwy świadkiem wesołego gwaru szkolnej dziatwy, stał się tego popołudnia miejscem wesołych wspomnień kolegów i koleżanek ze szkolnej ławki. Rozpoznanie siebie na zdjęciu, wręczenie kwiatów swoim nauczycielom było powodem wzruszeń i radości. Natomiast okazałą imprezę jej uczestnicy zawdzięczają obecnym uczniom i nauczycielom, którzy tworzą historię szkoły dla przyszłych pokoleń.

Zgromadzeni oklaskiwali koncert z udziałem wychowanków różnych klas. Śpiewy i tańce uczniów przeplatały gratulacje od zaszczytnego grona gości. Złożone na ręce dyrektor Haliny Rawdo oraz poszczególnych nauczycieli dziękczynne dyplomy rejonowych władz oświatowych, przedstawicieli polskich instytucji i organizacji, rodaków z Macierzy niezbicie dowodziły, iż uroczystość ta jest świętem całej polskiej społeczności Wileńszczyzny.

Zwieńczeniem oficjalnej części akademii jubileuszowej było wykonanie przez grono pedagogów i uczniów hymnu szkoły. Natomiast goście odśpiewali tradycyjne „sto lat”, życząc, by placówka co najmniej jeszcze przez wiek służyła kolejnym pokoleniom Polaków Wileńszczyzny. Dalsze świętowanie przebiegało w luźnej atmosferze, a prym wiedli absolwenci, bowiem wieczór ten należał do nich. Spotkania z przyjaciółmi ze szkolnych lat, wspomnienia przy lampce wina wypełniły czas do późnych godzin, pozwalając przenieść się do tych najszczęśliwszych i najbardziej beztroskich lat dzieciństwa.