80 lat koronacji Obrazu Matki Miłosierdzia w Ostrej Bramie

Przed 80 laty, 2 lipca 1927 roku, na prośbę arcybiskupa wileńskiego ks. Romualda Jałbrzykowskiego, Matkę Bożą Ostrobramską w cudownym Obrazie ukoronowano jako Królową Korony Polskiej. Aktu tego dokonano na mocy odpowiedniego dekretu, wydanego przez Papieża Piusa XI, który pobłogosławił specjalnie na tę okazję wykonane dwie złote korony, ozdobione kamieniami szlachetnymi. W dokumencie, wydanym przez Stolicę Apostolską, Matka Boża Ostrobramska została nazwana Matką Miłosierdzia.

Była to wzniosła uroczystość rangi państwowej, w której uczestniczyło 28 biskupów, prezydent Ignacy Mościcki i marszałek Józef Piłsudski, wielotysięczne rzesze wiernych, czego świadectwem pozostają kroniki historyczne i zdjęcia. Na miejsce uroczystości obrano plac przed katedrą wileńską, gdzie na zgromadzony lud spoglądała Matka Miłosierdzia ze świętego Obrazu, przeniesionego z należytą czcią z Kaplicy Ostrobramskiej i na tę okazję poddanego specjalnej konserwacji, jak też srebrnej szaty Matki Bożej. Cudowny Obraz został ukoronowany przez metropolitę warszawskiego ks. Aleksandra kardynała Kakowskiego.

Wysoka ranga państwowa uroczystości koronacyjnych przyczyniła się w pewnym stopniu do tego, że do Ostrej Bramy zaczęli podążać liczni pielgrzymi z całej Polski. A wkrótce miejsce to zaczęto uważać za jedno z głównych sanktuariów narodowych.

Na 50-lecie koronacji Obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej, o której to rocznicy wierni pamiętali i ją obchodzili w 1977 roku Polsce i na Litwie, uroczystości ogólnopolskie z udziałem Ojca Świętego Jana Pawła II – wówczas kardynała metropolity krakowskiego – odbyły się w Białymstoku. Kardynał Karol Wojtyła wyświęcił wówczas zbudowaną w prokatedrze białostockiej kaplicę z kopią ostrobramskiego Obrazu. A gdy Wielki Polak Jan Paweł II wybrany został na Stolicę Piotrową, pierwsze niemal swe kroki skierował do Kaplicy Matki Bożej Miłosierdzia, znajdującej się w krypcie Bazyliki Watykańskiej.

Kult Matki Bożej Ostrobramskiej, otoczonej wielowiekową czcią wiernego ludu żyje i się umacnia, a Ona – jako Matka wszystkich ludzi – rozdziela szczodrze i sprawiedliwie Swe łaski, nie zapominając o dzieciach, szeroko rozsianych po świecie. Prowadzi je przez życie, chroni od wszelkiego złego, skrusza Swą Miłością najbardziej zatwardziałe serca…

(…) Ta cząstka piękna wileńskiego miasta

Jest przepełniona ludem w każdej porze.

Tu na kolanach starzec i niewiasta –

Zaledwie błysną porankowe zorze.

 

Ponad ulicą w dawnej bramie grodu

Ten piękny Obraz Bogarodzicy

Został ucieczką całego narodu,

Do Niej się garną ze wszystkiej ziemicy!

 

(…) Tu nasza Matka i Pocieszycielka!

Błagajmy tylko czynem i duszą.

Ona była i będzie naszą Dobrodziejką,

A nasze modły niebiosa poruszą.

 

Wejrzyj w oblicze tej Najświętszej Pani –

Chociaż bolesne, pełne łagodności.

Nieś pieśń pobożną i serce Jej w dani,

I miej nadzieję – a nie trać ufności. (...)

(Grzegorz A. Cydzik „Ostra Brama”, Wilno, 1899 rok)

Wstecz