KS „Polonia” Wilno „egzaminuje” młodzież
Odpowiedź na pytanie: „W czym są zbieżne siatkówka i tenis stołowy?” jest prosta. W tym, że w obu tych dyscyplinach rywali przedziela siatka. A choć jest pod względem wymiarów – odmienna, nie pozwala na brutalną w swej istocie walkę kontaktową, dzięki czemu możemy być świadkami jakże miłych oku potyczek spod znaku fair play. Właśnie owa widowiskowość w niemałym stopniu przesądziła, że klub sportowy „Polonia” Wilno przed laty podjął się popularyzacji wymienionych gier wśród młodzieży szkolnej.
Liga dorobiła się „matury”
Kiedy w roku 2003 z jego inicjatywy w Zujuńskiej Szkole Średniej zorganizowano szkolny turniej siatkarek, trudno było przypuścić, że niebawem wypadnie zmienić jego formułę, o czym zresztą przesądziły same uczestniczki w liczbie czterech drużyn. Zdradzające tak wielką ochotę do gry, że już po roku, zważywszy na domiar zdecydowanie większą liczbę chętnych rywalizacji, ten w pierwotnym zamyśle dniowy turniej przekształcono w uczniowską ligę siatkarek, co zdecydowanie powieliło okazję pogrania ze sobą, gdyż o to przede wszystkim chodziło samym zainteresowanym.
Jak można było się spodziewać, w początkach na boisku wyraźnie brylowały podopieczne Waldemara i Franciszka Szumskich z położonych tuż za stołecznymi rogatkami Awiżeń, uchodzących za stolicę uczniowskiej siatkówki na Wileńszczyźnie. By nie powodować więc sytuacji znalezienia się poza zasięgiem rywalek i odbicia chęci do gry dziewczętom z innych szkół, trenerski duet Szumskich zdecydował się na wystawienie drugiego składu, wiekowo znacznie młodszego od pozostałych uczestniczek.
Taki stan rzeczy obowiązywał raczej jedynie na początku rozgrywek ligowych, które ku radości organizatorów spowodowały namacalne wyrównanie prezentowanego poziomu. Owszem, drużyna z Awiżeń może się pochwalić pewną supremacją, gdyż dotąd jedynie dwukrotnie (w latach 2005 i 2009) mijała się z podium, aczkolwiek rywalki wyraźnie zaczęły deptać po piętach, a grając jak równe z równymi sięgać po najcenniejsze trofea. Czego dobitnie dowodzą chociażby zakończone przed ponad miesiącem rozgrywki w opatrzonej numerem 12. tegorocznej lidze.
Do jej udziału zgłosiło się aż dziewięć drużyn z Wilna i Wileńszczyzny. Stolicę reprezentowały – Gimnazjum im. A. Mickiewicza, Gimnazjum im. Jana Pawła II i Gimnazjum im. J. I. Kraszewskiego; rejon wileński – Gimnazjum w Awiżeniach i Szkoła Średnia im. św. J. Bosko w Egliszkach; rejon solecznicki – Szkoła Średnia im. L. Narbutta w Koleśnikach, Gimnazjum im. A. Krepsztul w Butrymańcach oraz Gimnazjum im. St. Rapalionisa w Ejszyszkach; rejon trocki – Szkoła Podstawowa im. A. Stelmachowskiego w Starych Trokach.
Pierwotnie podzielone na dwie grupy grały one systemem „każdy z każdym”. O ile zdobywczynie pierwszych lokat zapewniały sobie od razu udział w dalszej walce o końcowy triumf, o tyle te z lokat drugich i trzecich, by znaleźć się w finałowym kwartecie, musiały przebijać się przez baraże. Pewnym zaskoczeniem być może, że tak pomyślane „sito” okazało się zbyt gęste dla wilnianek, których tym razem zabrakło wśród finalistek.
W dniu 15 kwietnia miejscem decydujących batalii stała się gruntownie odnowiona sala sportowa Gimnazjum w Awiżeniach, będąca czym bogata, tym rada siatkarkom z Ejszyszek, Koleśnik, Egliszek oraz faworyzowanych gospodyń. I to właśnie podopieczne Waldemara Szumskiego po odniesieniu dwóch zwycięstw, podobnie jak prowadzone przez Romasa Urvikisa rywalki z Ejszyszek, w bezpośredniej potyczce miały wyjaśnić, kto sięgnie po „złoto”, a kto – po „srebro”.
Dramaturgia tego spotkania sięgnęła zenitu w secie trzecim, tzw. tie-breaku, jako że pierwszego ejszyszczanki wygrały – 25:18, podczas gdy w drugim górą były gospodynie – 25:13. Zażartą walkę toczono o każdą piłkę, a w tej „wojnie nerwów” nieco lepsze okazały się reprezentantki rejonu solecznickiego – 16:14. Radość ze zwycięstwa była tym większa, że w rozgrywkach ligowych wystąpiły po raz pierwszy, a choć w turnieju grupowym uległy awiżeniankom – 1:2 i do grona najlepszych musiały przebijać się w barażach, starczyło im sił jak na końcowy triumf, tak na… spontaniczny zwycięski taniec. Trzeci stopień podium obsadziła natomiast drużyna z Koleśnik, dzięki wygranej w dwóch setach z rówieśnymi rywalkami z Egliszek.
Prezes klubu Stefan Kimso z pomocą Waldemara Szumskiego rozdał zróżnicowane okazałością w stosunku do zdobytych lokat puchary i medale. Nagrody rzeczowe przypadły też najlepszym zawodniczkom poszczególnych drużyn – Silvii Urvikytė (Ejszyszki), Ewie Pileckytė (Awiżenie), Śnieżanie Kabelevičiutė (Koleśniki) oraz Dorocie Sinkiewicz (Egliszki).
Ponieważ numer tegorocznego turnieju był zbieżny z liczbą klas koniecznych do uzyskania matury, organizatorzy dobrodusznie żartowali, że liga siatkarek takie „świadectwo dojrzałości” ma już w kieszeni. Za rok zatem – „pierwszy rok akademicki”. A póki co tegoż szczęścia w ubieganiu się o indeksy studenckie życzono dziewczętom z poszczególnych drużyn, które żegnają się ze szkolnymi ławkami.
Zujuny gościły