Wesołych Świąt i szczęśliwego Nowego Roku!

Leopold Staff

 

Kolęda

 

Niedobrze się, niedobrze dzieje w mgłach, w dżdżach zimy! 

Myśl mamy złą, markotną, niemrawą, stroskaną, 

Lecz dziś, gdy Gwiazdka błysła, w głos zgodnie nucimy: 

Oj, siano! Oj, siano! 

 

Niedobrze jest, niedobrze! Brud, błoto, ulewa... 

Patrzymy, co się dzieje, i w lęku truchlejem, 

Lecz uparta nadzieja dziś w duszy nam śpiewa: 

Betlejem! Betlejem! 

 

Noc dzisiaj się przesila, noc najdłuższa w roku. 

Może się też przesili męka, co nas nęka? 

Zawodzim co sił w płucach, z dzikim ogniem w oku: 

Stajenka!!! Stajenka!!! 

 

Wybacz, Dzieciątko drogie, najmilejsze z dziatek! 

Grzeszniśmy! Wszyscy winni! Aleśmy nie zwierze. 

Duszę Tobie oddajem jak mienia ostatek, 

Pasterze, pasterze! 

 

Mędrcy-ć przynieśli mirrę, złoto i kadzidło, 

A my od wilków gorsi? Nic damyż nic Tobie? 

Czyliśmy to podlejsi i gorsi niż bydło:

Wół z osłem przy żłobie? 

 

Czy gorsiśmy niż wszystkie podany, celniki, 

Judasz, faryzeusze i jawnogrzesznica? 

Dziwię się, że Cię proszą za nami, grzeszniki, 

Józef i Dziewica! 

 

Pokaż no, Panie Jezu, żeś Pan nad panami! 

Żeś darmo się nie rodził, żeś tu nie przybłęda! 

Czy chcemy, czy nie chcemy, zrób porządek z nami – 

Kolęda! Kolęda!

 

Nasz Wieszcz narodowy – Adam Mickiewicz, który 220 lat temu akurat w wigilię Bożego Narodzenia na świat przyszedł, zamknął okazyjną refleksję tymi oto strofy:
Wierzysz, że się Bóg zrodził w Betlejemskim żłobie?
Lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie.
Cóż, wypada nad nimi zadumać się każdemu. Wieńczące adwent Święta są przecież porą, kiedy w sposób szczególny winniśmy otworzyć serca dla Chrystusa, dostrzec, że to On, narodzony w ubóstwie i chłodzie, jest jedynym celem i sensem naszego życia.
W tych dniach trzeba w sposób szczególny uświadomić sobie, że jesteśmy wzywani do betlejemskiej stajenki, by zgłębić Tajemnicę tamtej nocy. Niech czas Bożego Narodzenia będzie Wam, kochani nasi Czytelnicy, źródłem radości i pokoju. Niech Boże Dziecię napełni wszystkich nadzieją, którą jest On sam – Maleńki, Ubogi, Bezbronny, ale kochający nas miłością bezgraniczną. Miłością, która wybawia od wszelkiego niepokoju, zwątpienia i zła.
Redakcja "Magazynu Wileńskiego"